خود پذیرفتگی چه اهمیتی دارد؟

عدم پذیرش ما نسبت به خودمان گاهی آن قدر به ما آسیب وارد می کند که مانع از رسیدنمان به آن چه که در حقیقت هستیم، می گردد. در این مقاله با موضوع خود پذیرفتگی با ما همراه باشید.

خود پذیرفتگی یعنی چه؟

پذیرش خود با تمام ویژگی هایی که داریم، همان خود پذیرفتگی است. یعنی این که بدون توجه کردن به نقاط منفی و یا مثبت، همه آن ها را بپذیریم. حتی تمام خصوصیات روحی و ویژگی های جسمی خود را آن گونه که هستند، پذیرفته ایم. باید بگوییم در حقیقت به ارزش واقعی خود پی برده ایم که فراتر از رفتار های شخصی و ویژگی های ظاهری ما می باشند. در این صورت است که عزت نفس ما نیز افزایش می یابد و در برابر انتقاد های دیگران نیز آسیب پذیری کمتری خواهیم داشت. در کنار این مقاله می توانید دوره افزایش عزت نفس را از سایت تهیه نموده و از آن بهره ببرید.

چرا خود پذیرفتگی مهم است؟

یکی از مهم ترین نکاتی که در این مسیر به کمک خواهد کرد، پذیرفتن نقاط منفی مان می باشد. یعنی این که تمام ویژگی ها حتی آن هایی که نا مطلوب هستند را نیز بپذیریم. ضمن این که برای ویژگی های مثبت و توانایی هایمان، شکر گزاری نماییم. یعنی برای وجود آن ها خوشحال باشیم و وجودشان را به رسمیت بشناسیم.

پذیرش کامل ما توسط خودمان باعث می شود تا جنبه هایی از خود را تغییر داده و حتی آن ها را تقویت نماییم. زیرا با آگاه بودن از محدودیت های خودمان است که می توانیم در مسیر رشد قرار بگیریم. زیرا اگر نقاط منفی خود را پذیرفته ایم، به این معنی نیست که برای تغییر و یا تقویت آن ها کاری انجام ندهیم. بلکه هنگامی که نسبت به آن ها آگاهی یافتیم، می توانیم در جهت بهبود آن ها اقدام کنیم.

عدم پذیرش ما نسبت به خودمان باعث می شود شادی و خوشبختی را برای خود محدود سازیم. ضمن این که بر سلامت روح و روان ما نیز تاثیر منفی خواهد گذاشت. زیرا ما دائم روی نقاط ضعف خود تمرکز می کنیم و این کار باعث پدیدار شدن احساسات منفی در ما می گردد. پس یکی از بارز ترین نکات مهم خود پذیرفتگی این است که خلق و خوی ما بهتر می گردد. در نتیجه در برابر بیماری هایی نظیر افسردگی و استرس و اضطراب، ایمن تر می گردیم.

خود پذیرفتگی چگونه کمک می کند که خود را ببخشیم؟

با پذیرش خودمان با تمام ویژگی هایی که داریم، کمتر از خودمان انتقاد می کنیم. زیرا خودمان را همان طور که هستیم قبول داریم. این کار باعث می شود دیدگاه مثبت تری نسبت به خود داشته باشیم. یعنی هیچ یک از ویژگی های خود را نسبت به خود جدا نمی دانیم و شکافی در خود احساس نمی کنیم. در نتیجه دائما با خودمان در تضاد نخواهیم بود. در نتیجه اشتباهات خود را راحت تر می بخشیم و در جهت جبران آن ها بر می آییم.

چکیده:

وقتی ما خود را آن گونه که هستیم می پذیریم، از اعتماد به نفس بیشتری نیز برخوردار می گردیم. ارزش خود را بیشتر می دانیم و قدر خودمان را می دانیم. بنابراین با کوچکترین شکستی، از پا در نمی آییم و نا امید نمی شویم. از عدم تایید دیگران نمی ترسیم و برایش اهمیتی قائل نیستیم. چون می دانیم که همیشه فرصت برای پیشرفت و موفقیت ما هست. بنابراین از هیچ تلاشی برای رفتن به سمت اهدافمان، کوتاهی نمی کنیم. زیرا می دانیم زندگی از آن ما است و ما می توانیم با همه ویژگی هایی که داریم، زندگی را به سمت آن چه که می خواهیم، هدایت کنیم و از آن لذت ببریم.