اختلال شخصیت ضد اجتماعی چیست؟

افرادی که نمی توانند به درستی با دیگران ارتباط برقرار کنند و معمولا در هنگام ارتباط با دیگران به آن ها بی احترامی می کنند، دچار اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند.

اختلال شخصیت ضد اجتماعی یعنی چه؟

نوعی اختلال که بیشتر روی نحوه رفتار فرد با دیگران تاثیر می گذارد، اختلال شخصیت ضد اجتماعی می باشد. در این نوع اختلال رفتار هایی مانند عدم همدل بودن با دیگران و نا دیده گرفتن آن ها دیده می شود. حتی گاهی این افراد نسبت به حقوق دیگران نیز هیچ ارزشی قائل نیستند.

این افراد به راحتی به دیگران بی احترامی می کنند و برای احساسات آن ها نیز کوچکترین اهمیتی قائل نیستند. این اشخاص نسبت به دیگران بی تفاوت هستند و به راحتی می توانند به آن ها آسیب های روحی و حتی جسمی وارد نمایند. در کنار این مقاله می توانید مقاله اختلال شخصیت مرزی و همچنین مقاله شخصیت خود شیفته را نیز مطالعه نمایید.

علائم افراد داراری اختلال شخصیت ضد اجتماعی چگونه است؟

• عدم مسئولیت پذیری در مقابل دیگران
• عصبی شدن و پرخاشگری
• پشیمان نشدن از انجام رفتار های ناشایست خود
• به راحتی دروغ گفتن در برابر دیگران
• بی احترامی کردن به دیگران
• تکبر و خود برتر بینی نسبت به دیگر افراد
• رعایت نکردن قوانین و عدم رعایت حقوق دیگران
• بی توجه بودن نسبت به امنیت خود و دیگران
• همدل نبودن نسبت به بقیه
• در برقراری ارتباط با دیگران بسیار ضعیف هستند
• دیگران را به راحتی نادیده می گیرند

اختلال شخصیت ضد اجتماعی چه پیامد هایی برای فرد دارد؟

افرادی که دچار این اختلال هستند، معمولا به سایر اختلال ها نظیر افسردگی نیز مبتلا می گردند. آن ها ممکن است نسبت به مصرف الکل و یا مواد مخدر اعتیاد پیدا کنند. در این افراد گاهی مواردی نظیر همسر آزاری، کودک آزاری و حتی سو‌‌ء استفاده از دیگران نیز دیده می شود. حتی در این اشخاص رفتار هایی نظیر خود آزاری و خود کشی نیز دیده می شود.

اشخاصی که به اختلال شخصیت ضد اجتماعی مبتلا هستند، روابط اجتماعی بسیار ضعیفی داشته و از نظر وضعیت اقتصادی نیز معمولا ضعیف می شوند. زیرا آن ها رعایت قانون برایشان هیچ ارزشی ندارد و هیچ ارزشی برای هنجار های اجتماعی قائل نیستد. بنابراین از نظر وضعیت اجتماعی به سرعت نزول می کنند.

درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی چگونه است؟

افرادی که به این اختلال مبتلا هستند معمولا به دلیل ویژگی های اخلاقی نظیر تکبر که دارند، اعتقادی به وجود مشکل در خود ندارند و بسیار بعید می باشد که نسبت به درمان خود اقدام نمایند. بنابراین اطرافیان آن ها باید با در نظر گرفتن احتیاط و آرامش کامل آن ها را برای مراجعه به درمانگر متقاعد سازند.

یک درمانگر با توجه به بررسی رفتار های شخص، اختلال را در او تشخصی داده و به او کمک می کند تا نسبت به خود شناخت بهتری داشته باشد. با این عمل به تغییر افکار و عقاید او کمک خواهد شد. هر چند این کار زمان نسبتا طولانی نیاز خواهد داشت و نباید منتظر بهبودی خیلی سریع را داشت. در برخی موارد هم برای کاهش علائم شخص، از دارو های ضد اضطراب و ضد افسردگی استفاده می شود تا شخص به کمک دارو ها بتواند رفتار و شرایط خود را بهتر کنترل نماید.

چکیده:

به طور کلی زندگی در کنار افرادی که دچار این اختلال هستند، کار آسانی نیست. چون آن ها با دیگر افراد خانواده همدل نیستند و معمولا رفتار های دور از نتظار خواهند داشت. بنابراین هنگامی که در کنار آن ها هستید، کمی صبور تر باشید و آرامش خود را حفظ کنید. زیرا او متوجه رفتار های خود نیست و شما باید بتوانید اوضاع را مدیریت کنید. پس سعی کنید محرک های او را شناخته و در شرایط بروز علائم، حواسش را پرت نمایید. در آخر هم باید بگوییم که مهم ترین کاری که می توانید نسبت به این افراد انجام دهید این است که متقاعدشان سازید تا به یک مشاور مراجعه نمایند.